Soms word ik getroffen door een beeld waarbij de wereld even stil lijkt te staan. Een glimp, een indruk, een ingeving. Dat overkomt me bij het maken van een wandeling in de natuur, bij een ontmoeting, het lezen van een passage uit een boek, bij het zien van een tv-fragment en tijdens mijn reizen. Er verschijnt dan een beeld op mijn netvlies dat zo veel indruk op me maakt dat ik het wil vastleggen op het doek. Noem het een eigenzinnige inval, opwelling of originele wending, ik noem het een caprice, vandaar de naam: Carola Caprice!

Tussen abstract en semi-abstract

Waarom ik op dat moment word getroffen door een beeld gaat verder dan het zien van een mooie compositie met kleur. De context, wat men mij erbij vertelt, wat ik lees of voel, spelen zeker ook een rol.

Mijn werk bevindt zich tussen het abstracte en semi-abstracte. Terwijl ik schilder verken ik processen en voel ik de energie van het beeld dat ik met lijnen, vormen en kleuren wil vastleggen. Er voltrekt zich een oergevoel waarbij kwast en verf de vrije loop krijgen. Ik schilder met vaart, beweging en losse toets, tot het moment dat ik het beeld loslaat en intuïtief verder schilder.

Kleur en compositie

Het opzetten van de eerst laag gaat snel en spontaan. Daarna laat ik het beeld los, breng nieuwe lagen verf aan, plaats lijnen, kijk opnieuw naar compositie en vormen tot het moment dat ik tevreden ben. Dat is soms na een paar uur, soms na een paar weken… Ik werk zowel met acrylverf als met olieverf.

Schilderen is voor mij een fysieke en bevrijdende ervaring. Met het uiteindelijke resultaat wil ik een bepaald gevoel oproepen. Dat kunnen gevoelens zijn van schoonheid, ontroering, waardering, bewondering, nostalgie, verdriet of blijdschap. Ik hoop je met mijn abstracte landschappen te raken zodat je de passie van mijn werk daadwerkelijk ervaart.